ആ സ്കൂളിന്റെ മുറ്റത്ത് കാലെടുത്തു വക്കുമ്പോള് അവളുടെ കാലുകള് വിറക്കുന്നതായി തോന്നി.എവിടെ നിന്നൊക്കെയോ "ലക്ഷ്മീ.." ടീച്ചറെ എന്നീല്ലം മുഴങ്ങുന്നതായി അവള്ക്ക് തോന്നി.അടി പതറാതെ മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോളും അവളുടെ ഉള്ളില് ഒരായിരം ഓര്മ്മകള് പരന്നു,”ഒരു വസന്തകാലം ”...ഒരു രണ്ടു വര്ഷങ്ങള് കൊണ്ടു ഒരു യുഗം മുഴുവന് ജീവിച്ച കാലം,,എന്നിട്ട് ഇന്നു തനിത അവാര്ഡ് നേടിയ കഥാകാരിയായി സ്വീകരണം ഏറ്റുവാങ്ങാന് നില്ക്കുന്നു.ഒരു കഥയ്ക്കുള്ള അവാര്ഡ് അല്ല ഒരു ജീവിതത്തിനുള്ള അവാര്ഡ് ആണ് എനിക്ക് കിട്ടിയതെന്നറിയാന് ഈ ലോകത്തിനു കഴിയുമോ?ഒരിക്കലുമില്ല,,,ഒരു സമൂഹം അംഗീകരിക്കാത്ത കഥകളെഴുതിയ കഥാകാരി ഏന് വിമര്ശകര് എഴുതി തള്ളിയപ്പോള്,,ഒരു നിറപ്പകിട്ടാര്ന്ന ജീവിതം,അതൊരിക്കലും തെറ്റല്ലെന്നരിയിച്ച്ചു കൊണ്ടു എനിക്കു അവാര്ഡു തന്നവരോട് കടപ്പാടുകള് മാത്രമെ ഉള്ളൂ,അവള് നമ്ര സിരസ്കയായി നടക്കുന്നതിടയില് ഓര്ത്തു.ഇതൊരു കഥയല്ല ജീവിതമാനെന്നരിയാവുന്ന ഒരാള് ഇവിടെയുണ്ട്,,,ഈ നാട്ടിലെവിടെയോ.....
വേദിയില് ഇരിക്കുമ്പോളും അവരുടെ മനസ്സു വളരെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു.എങ്കിലും വേദിയിലേക്ക് മനസ് കൊടുക്കാന് അവള് ശ്രേമിച്ചു.ഒരു ഇരുപതിയഞ്ഞു വയസ്സ് പ്രായം വരുന്ന ഒരു ടീച്ചര്,പ്രാര്ത്ഥന ആരംഭിക്കാന് കുട്ടികളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടതോടെ വീണ്ടും അവളുടെ മനസ്സു പതറി,ഒരു അമ്പതു വയസ്സ് കുറഞ്ഞ ഒരു പത്തൊമ്പതുകാരിയുടെ ചുറുചുറുക്കോടെ അവള് ഏതോ കണ്ണുകളെ പരതി,ആരെയും കണ്ടില്ലെങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകളില് പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു .
കഥാകാരിയെ കുട്ടികള്ക്ക് പരിചയപ്പെടുതനായി ഒരു ടീച്ചര് വന്ന്നു,
"കുട്ടികളെ നമ്മുടെ വിദ്യാലയത്തില് രണ്ടു വര്ഷആത്തോളം എമ്പ്ലോയ്മെന്റ്റ് വഴി പഠിപ്പിക്കാനായി എത്തുകയും തുടര്ന്ന് വിവാഹത്തിന് ശേഷം,വിദേശ പര്യടനം നടത്തിയെങ്കിലും മലയാളത്തെ മറക്കാതെ കഥകള്ക്കും കവിതകള്ക്കും ജീവന് നല്കി ഈന്നിത അവാര്ഡും നേടി ഇതേ വേദിയിലേക്ക് തന്നെ എത്തിയിരിക്കുന്നു ശ്രീ ലക്ഷ്മി നന്ദന് "………………
.കുട്ടികള്ക്ക് കഥയുടെ ആഴം മനസ്സിലാവില്ലെങ്കിലും,വായിക്കാനുള്ള ഒരു പ്രചോദനമായി കഥയെ ഒന്നു ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല് ഉപകാരമായിരിക്കുമെന്നും ആ 25 കരി പറയാന് മറന്നില്ല ..
ലക്ഷ്മിക്ക് ചെറുതായൊരു പതര്ച്ച് തോന്നി കഥ പറയാന് പറ്റിയൊരു സാഹചര്യമാണോ ഇതെന്നതില് അവള് സംശയിച്ചു.
നിന്നു സംസാരിക്കാനുള്ള കഴിവ് ലക്ഷ്മിയെ കുറച്ചു കാലമായി വിട്ടു പോയിരുന്നു,താനിരിക്കുന്നിടത്തെക്ക് മൈക്ക് വച്ചു തരാന് ആവശ്യപ്പെട്ടു ..ഒരു ഔദ്യാഗിക പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതിനായി അവള് തുടങ്ങി.ഞാന് ലക്ഷ്മി,ഇപ്പൊ കൊച്ചിയില് താമസം,മൂത്ത മകണ്ടേ കൂടെ, ശെരിക്കും പറഞ്ഞാല് ഒരു വള്ളുവനട്ടുകാരിയാ ,ഒറ്റപ്പാലത്ത് വീട്,19 -)അം വയസ്സില് ഈ സ്കൂളില് വന്നു,2 കൊല്ലത്തിനു ശേഷം കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഇവിടെ നിന്നു പോയി,ഭര്ത്താടവ് ഒരു എഞ്ചിനീയര് ആയിരുന്നു,ഒരുപാടു തിരക്കുള്ള ഒരാള്,,ഓരോ ആഴ്ചയും ഓരോ സ്ഥലത്തു പോയി ജോലി നോക്കുന്നോരല്,3 കുട്ടികള്,,3 വര്ഷം കഴിഞു ഭര്ത്താ്വ് മരിച്ചിട്ട്,.ഞാന് ഇവിടെ വരണകാലത്ത് ഇവിടെ എല്ലാവരും പ്രായമായ ടീച്ച്ചര്മാരായിരുന്നു .4 മാഷ് മാരും 10 ടീച്ചര് മാരും. ഒരു കുട്ടിയായിരുന്നു ഇവിടെ ഞാന് എല്ലാരുടെയും ഇടയിലെ ഒരു കുട്ടി.. എല്ലാരേയും പറ്റി ഒരുപാടു പറയാന് കഴിഞ്ഞ അവള് ,ഒരാളെ,മനപൂരവം ഒഴിവാക്കാന് ശേര്മിച്ചു....അത് പറയാന് എന്തോ അവള്,മറിച്ചു,അല്ല,ആ പേരു ഉറക്കെ പറയാന് പോലും അവള്ക്ക് പറ്റ്യില്ല...അതെന്ടെ വസന്തകാലമായിരുന്നു കുട്ടികളെ,,,വസന്തകാലം,,,, മലയാള മണ്ണു ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന എന്ടെ വസന്തകാലം …. അതനെണ്ടേ കഥയുടെ പേരും, "ഇതെന്ടെ വസന്ത കാലം".
കുട്ടികള്ക്കു മനസ്സിലകുന്നതരത്തില് പറയാന് അവള് ശ്രമിചു വെങ്കിലും അവള്ക്കു റപ്പായിരുന്നു,,അതു മനസ്സിലാക്കാന് ആര്ക്കും കഴിയില്ലെന്നെത്..
അതും ഒരു ടീചെരെ പറ്റിയുള്ള കഥയാ,എന്നെ പോലെ അദ്ധികകാലം ജോലിചെയ്യനവാതെ വേഗം എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച് ഒരു ഭാര്യ പദവി മാത്രം അന്ഗീകരിക്കേണ്ടി വന്ന ഒരാളുടെ......അത് എന്റെ കഥയാണെന്ന് പറയാന് എന്തോ അവള് ധൈര്യപെട്ടില്ല., ഇന്നവള് ജീവിക്കുന്നത് ഒരു സമൂഹത്തിലാണ്,അമ്മയാണ് വിധവയാണ്,ഇതവളുടെ മുന്നില് കിടന്നു കളിക്കുകയായിരുന്നു,എങ്കിലും വിധവയനെന്നു പരഞ്ഞു ഒന്നുമില്ലാത്തവളെപ്പോലെ ഒതുങ്ങിക്കൂടാന്,അവളെ ആരോ സമ്മതിക്കുന്നില്ലയിരുന്നു.....
നിങ്ങളുടെ ടീച്ചര് പറഞ്ഞതു പോലെ കഥയെ പറ്റി ഞാന് പറഞ്ഞു തരം,,പണ്ടിതൊരു up സ്കൂള് ആയിരുന്നു,ഇപ്പോള് പ്ലസ് ടു പഠിക്കണ്ട കുട്ട്യോള് വരെ ഉടനെന്നു തോന്നുന്നു അല്ലലെ,,കുട്ടികള് ഉച്ചത്തില് ഉത്തര അറിയിച്ചു. ഹും ,നാട്ടിന് പുറത്തെ ഈ സുന്ദരിക്കുട്ട്യൊളെ ഒക്കെ കാണുമ്പോള് മനസ്സിനു എന്തൊരു സന്തോഷാന്നറിയൊ?ഭാഗ്യം ചെയ്തോരാ നിങ്ങള് ,
" അതൊരു ടീച്ചറുടെ കഥ അയിരുന്നൂ,അവള് പ്രകടമായി കഥ പറയുകയായിരുന്നെങ്കിലും,കഥയിലെ സാങ്കല്പ്പിെക പേരുകള് അവളുടെ നാവിലൂടെ പുറത്തു വരുന്നുന്ടായിരുന്നു,,അവളുടെ മനനസ്സു ,വസന്ത കാലത്തിലേക്ക് ഓടാന് തുടങ്ങി.അവളുടെ കണ്ണുകള് ഓരോ കുട്ടിയേയും താഴുക്കുന്നുണ്ടയിരുന്നെങ്കില്,അവള് കണ്ണ് നിറയെ കാണുകയായിരുന്നു,,അവള് തളിര്ത്തു നിന്നിരുന്ന്ന ആ മുറ്റം,
“ഐശ്വര്യവുമായി കടന്നു വന്ന ഒരു നാടന് പെണ്കുട്ടി.കുട്ടികളല്ലാതെ മറ്റാര്ക്കും അവളെ ടീച്ചര് എന്ന് വിളിക്കാന് അവിടെ തോന്നിയിരുന്നില്ല”,,,കാരണം അവളൊരു കുറുമ്പി കുട്ടിയായിരുന്നു",മനസ്സില് അവള് മന്ത്രിച്ചു,,അവളായിരുന്നു ലക്ഷ്മി അല്ല ഗംഗ,,,അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന മാഷുമാര് ഒരു 25 മുതല് 45വയസ്സിനു മേലെ പ്രായമുള്ളവരും,റ്റീച്ചര് മാരു ഒരു 40 വയസ്സിനു മുകളില് ഉള്ളവരും ആയിരുന്നു,,,ഒരു സൌഹൃദങ്ങളുടെയും,മാനസീക അടുപ്പങ്ങളുടെയും മേളമായിരുന്നവിടെ,,,അവിടെ ചെറുപ്പക്കാരനെന്നു പറയാന് ഒരാളെ ഉന്ടായിരുന്നുള്ളു.,സെബാസ്റ്റ്യന് മാഷ്,അവളുടെ ചുണ്ടില് നിന്നു വരുന്നതു സെബാസ്റ്റ്യന് എന്നാണെങ്കിലും അവളുടെ മനസ്സു ഗബ്രിയെല് എന്നു തന്നെ ഉച്ഛരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.,ഒരു പി റ്റി മാഷ്,ഒരു 25 വയസ്സുകാരന്,,, എല്ലാരും ടീച്ചര് എന്നു വിളിക്കാന് മടിച്ചപ്പോള്അവളെ ടീച്ചര് എന്നു മാത്രം വിളിച്ചു കൊണ്ടു മാഷ് ഉണ്ടായിരുന്നു,,എല്ലാവരുടെയും മുന്നിലെ ഒരു പാവം മാഷ്,കുട്ടികളുടെ എല്ലാം കൂട്ടുകാരന്,ചീത്ത പറയാത്ത ദേഷ്യപ്പെടാത്ത ഒരു മാഷ്. കൂടുതല് പേരും മാഷെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതു, അവള്ക്കലതോരസൂയായി തോന്നിത്തുടങ്ങി,,മാഷക്കും...പക്ഷെ കുറച്ചു കാലത്തിനുള്ളില് അവരൊരു കാര്യം മനസ്സിലാക്കി,,എല്ലാവരേക്കാള് കൂടുതല് അവര് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ശ്രെദ്ധിക്കുന്നെന്ന് ....അതൊരു നല്ല സൌഹൃദമായി തുടര്ന്നു,പക്ഷെ അങ്ങിനെ ഒരു സൌഹൃം ഉള്ളത് ഒരു കുഞ്ഞു പോലും അറിഞ്ഞില്ല,അറിയാനവര് സമ്മതിച്ചില്ല,,,മാഷ് ആ നാട്ടുകാരനായിരുന്നു.
ഒരു അടുപ്പം അത് പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത വിധത്തില് അടുത്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലും,ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കാനുള്ളതിനെ പറ്റി അവര് ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല,അത് അവരുടെ അടുപ്പതിന്ടെ മാറ്റു കൂട്ടി,,ആരാരും അറിയാതെ കൊണ്ടു പോയ ആ അടുപ്പത്തിലു ഒരിക്കലും അവര് മുന്നോട്ടാലോചിചിരുന്നില്ല,,ഈ കുറച്ചു കാലം ഒരു വസന്ത കാലമായി തോന്നുന്നെന്ന് മാഷ് എപ്പോളും പറയുമായിരുന്നു.
മാഷിന്ടെ ഒരു ടീച്ചറെ വിളി അവള്ക്കു ഒരുപാടിഷ്ടപ്പെട്ടു,,,ആരുമില്ലാത്തപ്പൊള് അധികാരത്തൊടെ ഗംഗേ എന്നുവിളിചെങ്കിലും മാഷുടെ മനസ്സില് അവള് പൂത്തുലഞ്ഞ കവിതയായിരുന്നു,വിനോദയാത്ര പോയ ഒരു നാലില് അവരുടെ മനസ്സും ശരീരവും ഒന്നു പതറിയെങ്കിലും ഒരു സമൂഹത്തെ നാളകളെ കുറിച്ചോര്ത്തു അവര് പിന്മാറുകയായിരുന്നു,ഒരു നിമിഷം അവളുടെ ശിരസ്സ് മാഷിന്ടെ മാറില് ചായാന് തുടങ്ങിയെങ്കിലും, എന്തൊ പെട്ടെന്നുള്ള ഒരു പേടിയില് അവര് അതില് നിന്നു പിന്മാറി.
വിദേശത്തു ജോലി ചെയുന്ന ഒരു യുവകോമളന് അവളുടെ കഴുത്തില് മിന്നുകെട്ടാനെത്തി.,അതില് എല്ലാം അവസാനിക്കുകയിരുന്നു,തഴച്ചു വളര്ന്ന ആ സൌഹൃദത്തിന്ടെ കടക്കല് വെട്ടു വീണു,അതോരവസാനമായെന്നു കരുതിയെങ്കിലും അത് വളരുകയായിരുന്നു ഇരുവരുടെയും ഉള്ളില്,വെളിച്ചം കിട്ടാത്ത ഒരു വന് വൃക്ഷമായി..
അവള് അമ്മയായി,,മാഷും ഒരു കുടുംബത്തില് അലിഞ്ഞു....
മകന്ടെ കൂടെ യുവജനോല്സവ വേദിയിലെത്തിയ ഗംഗ യെ കണ്ടപ്പോള് മാഷ് പതറിയില്ല,,ആ പഴയ അടുപ്പത്തോടെ ഗംഗേ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോള് അവളും ആ പഴയ മാഷേ ഒട്ടും അപരിച്ചതത്വമില്ലാതെ നോക്കി.മകനെ വേദിയില് ഇരുത്തി അവര് നടന്നു,അതൊരു വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടലായി അവര്ക്കു തോന്നിയില്ല ,ഇന്നലെ വരെ മനസ്സില് കണ്ട ആളെ ഇന്നൊന്നു നേരില് കണ്ടു അത്രമാത്രം .ഒരു 19 വയസ്സിണ്ടേ യും 25 വയസ്സിന്ടെയും പ്രസരിപ്പ് കാലം മായ്ക്കാന് തുടങ്ങിയെങ്കിലും പരസ്പരം കണ്ട അവര് കൂടുതല് തിളങ്ങുകയായിരുന്നു.അതോരവസനത്തെ കാണലായിരുന്നു
.....
കാലം അവളെ അമ്മയും അമ്മൂമ്മയും ഒക്കെ ആക്കി മാറ്റിയെങ്കിലും അവളുടെ മനസ്സു എന്നും ആ 19 കരിയുടെതയിരുന്നു...ഒരവസരത്തില് വിധവയായപ്പോള് അവള് തകര്ന്നടിഞ്ഞതായി എല്ലാവരുടെയും മുന്നില് കാണപ്പെട്ടു,അവളെ തിരിച്ചു കൊണ്ടു വരാന് പറ്റില്ലേ എന്ന് മക്കള് പോലും കരുതി പക്ഷെ അവള് മനസ്സു കൊണ്ടു തളര്ന്നിരുന്നില്ല,ഒരു ജന്മം ഭര്ത്താവിനു നല്കനുല്ലതെല്ലാം നല്കിയ അവള് ഒരു നല്ല ഭാര്യയായിരുന്നു,പക്ഷെ ഒരു വിധവയായി ഒന്നും ഇല്ലാത്തവളയി സമ്മതിക്കാന് അവളുടെ മനസ്സു അനുവദിച്ചില്ല..ഒരു ദിവസം വരും എന്ടെ കാത്തിരിപ്പിനു ഒരു അവസനം എന്നത് പ്രതീക്ഷിച്ചവല് നീങ്ങി,,,ആരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചു...അവള് കാത്തിരിക്കുന്നു,...ഇന്നും അവളായി മനസ്സു കൊടുത്ത ആരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ച്..........
ഒരു ജീവിത കഥ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ച അവളുടെ കണ്ണുകള് പെട്ടെന്ന് നിറഞ്ഞു,,,
ഒരു സ്വീകരന ചടങ്ങിനായി വേദി ഒരുങ്ങുമ്പോള് അവള് ആ കസേരയി തല ചായ്ച്ചിരുന്നു…ഒന്നു മനസ്സിനു ശക്തി കൊടുത ശേഷം ,അവള് കണ്ണുകല് തുറന്നു ചുറ്റും നോക്കി,,,അവളുടെ കണ്ണുകല് എവിടെയൊ ഉടക്കി,,പണ്ടു അവലെ പിടിച്ചു നിര്ത്തിയ ആ കണ്ണുകള്..…എന്നും കണ്ണുകളിലൂദെ ആശയ വിനിമയം നടത്താറുല്ല ആ നെല്ലി മരത്തിനു താഴെ….
മാഷേ എന്നുറക്കെ വിളിച്ചു,,,നടക്കാന് മാത്രം അറിയാവുന്ന ഓടാന് മറന്ന കാലുകള്ക്കു വീണ്ടും ശക്തി തിരിച്ചുകിട്ടിയ പോലെ അവളോടി മാഷേ എന്നുറക്കെ വിളിച്ചു കൊണ്ടു,,,,,,ഒരു കൂട്ടം നോക്കി നില്ക്കെ ,,അവളോടി ചെന്നു..അവളുടെ മുഖം തുടുത്തു,
മേഡം,,,സ്വീകരന ചടങ്ങു തുടങ്ങുകായായി,,,,ആ 25 കാരി അവളെ തട്ടി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു,,
ആവള് ഞെട്ടിയുനര്ന്നു,,,പരിസരബോധം വീണ്ടെടുത്തു,,അവള് ആ നെല്ലി മരത്തിനു നേരെ ഒന്നു നോക്കി,,,അവള് ഒരു സ്വപ്നത്തിലല്ലെന്നറിഞ്ഞു അവളുടെ ആ കണ്ണുകള്ക്കതു വിശ്വസിക്കാന് പറ്റിയില്ല…..
ഓരു മരവിച്ച അവസ്ഥയില് അവള് സ്വീകരന ചടങ്ങില് പങ്കെടുത്തു,,,
ആതിനു ശേഷം ആ 25 കാരിയുദെ കയ്യും പിടിചു ഓഫീസിനുള്ളിലെക്കു നടന്നൂ…
ആവിദെ അല്പനേരം ഇരുന്ന അവള് ഒന്നു സംയമനം കൈവരിക്കന് ശ്രമിച്ചു,,പക്ഷെ അതിലും അവിടെ അവള് പരാജയപ്പെടുകയായിരുന്നു, പെട്ടന്നു അവള് നൊക്കിയതു വിരമിച്ചവരുടെ ഫോട്ടോ വച്ചതിലേക്കായിരുന്നു.അവള് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന കണ്ടു 25 കരി പറഞ്ഞു,
“ഗ്ഗബ്രിയെല് മഷു” അറിയൊ? പണ്ടു ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നതാ,പക്ഷേ ഞാന് വരുമ്പോലേക്കും ഇവിടെ നിന്നു പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു...
2 കൊല്ലമായി മരിച്ചിട്ട്".
അവള് ഒരു നിമിഷം തകര്ന്നടിയുന്നതായി തോന്നി പോയി,,,ആ കസേരയുടെ കൈകളില് മുറുക്കെ പിടിചു അവള് മനസ്സില് ലളിതാ സഹസ്രനാമം ചൊല്ലി,,
"ശ്രീമാതാ ശ്രീമഹാരാജ്ഞി ശ്രീമദ് സിംഹാസനേശ്വരീ",,
ദേവി പിടിച്ചു നില്ക്കന് പറ്റണേ….
അവള് കരഞ്ഞില്ല,,ഒരു മലവെള്ളപ്പാച്ചിലിനെ ദേവി തടുത്തു നിര്ത്തി…..
"ഇത്രകാലം പ്രതീക്ഷിയോടെ ജീവിച്ചതു ഒന്നു കാണാനായിരുന്നില്ലെ മഷേ,,എന്നിട്ടു ഞാന് വരുന്നതിനു മുമ്പേ,,,,പ്രായം തളര്ത്താത്ത ഞാന് ഇന്നു തളരുകയാണു മാഷേ,,എനിക്കിനി ഒന്നും ബാക്കിയില്ലാതയ പൊലെ"
"ഈ കഥക്കൊരവസാനമായി മാഷെ കാണും എന്നു വച്ച് കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്,ഒരുപാടു വൈകിയല്ലേ മാഷേ ഞാന് വരാന്?"
അവളുടെ ആത്മഗതം ഒരു തളര്ച്ചയില് അവസാനിച്ചു.
പോകാനായി ഇറങ്ങുമ്പൊള് അവളൊരു ശില കണക്കായിരുന്നു,,,യാത്ര പറയാന് വന്നതില് വീണ്ടും ആ കണ്ണുകല് അവള് കണ്ടു, അവളെ ഭ്രന്തിയക്കി തീര്ത്തിരുന്ന ആ കണ്ണുകള്…..
ഗബ്രിയല് മഷിന്ടെ മോനാ,ആ 25 കാരി പരിചയപ്പെടുത്തി….
വളരെ ബുധിമുട്ടി ഒന്നു പുഞ്ജിരിക്കന് അവള് ശ്രമിച്ചു…
"ടീച്ചറുടെ കവിതയും കഥയുമെല്ലാം പപ്പയുടെ ഡറിയില് ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ദു,..പപ്പ മരിച്ചപ്പോളായിരുന്നു ആ ഡയറി ഒന്നെടുത്തു നോക്കിയതു,,അതിലധികവും ടീച്ചറുടെ കവിതകളും കഥകളുമായിരുന്നു.മരിക്കുന്ന വരേയും പപ്പ അതു ആര്ക്കും കാണിച്ചു തന്നിട്ടില്ല,,അതിന്ടെ തുടക്കത്തില് പപ്പ എഴുതിയിട്ടുണ്ടു "ഏപ്രില് 18 ഒരു വസന്തകാലം തുടങ്ങുന്നു "എന്നു." ആ അരാധനാപുരുഷന്ടെ അതേ പകര്പ്പായ ആ കുഞ്ഞു മാഷുടെ സംസാരം അവസാനിച്ചതോടെ അവളുടെ ഹൃദയ മിടിപ്പു കൂടി,അവളുടെ ചുണ്ടില് ലളിതാ സഹസ്രനാമം അതിവേഗതയിലൂടെ ഒഴുകികൊണ്ടിരുന്നു.
അവല് തിരിച്ചു നടക്കാന് തുടങ്ങി. 35 വര്ഷമായി സൂക്ഷിച്ച പ്രതീക്ഷകള്ക്കു ഒരു വിരമമായി,
പോരും വഴി അവളൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി..
ഗ്ഗബ്രിയല് മാഷിന്ടെ മോന് ആ 25 കാരിയൊടെന്തോ പറഞു കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
ആ 25 കാരിയില് അവള് അവളെ തന്നെ കാണുകയായിരുന്നു.
